İyi ki varsınız, iyi ki yanımızdasınız... Mutlulukla dolun...
Başkanın Mesajı
NASIL BİR DÜNYA İSTİYORUZ
Bir dünya kursak içinde barış olsa… kuşlar cıvıldasa her bir yanında, çiçekler açsa rengarenk. Çiçeklerin kokusu sarsa dört bir yanı. Sadece seyretmek için değil, dokunabilsek onlara. İnsanlar olsa içinde: özgür insanlar. Kendi düşüncelerini hiç çekinmeden açıklayabilseler. Düşüncenin önündeki tüm engeller yok olsa. “Bu benim düşüncem, ben böyle düşünüyorum” diyebilse insanlar. Onaylanmaya gerek duymadan, sırf kendilerine özgü düşüncelerini dile getirebilseler. Sevgi sarsa her bir yanı. El ele tutuşabilse insanlar, göz göze gelebilseler. Halaya dursalar coşkuyla, dansa kalksalar hep birlikte. Mutlu olsalar insanlar. Mutsuz sözcüğünü sözlüklerden siliversek hep birlikte. Gelecek kaygısı duymasa insanlarımız, yarının getirecekleri konusunda endişe duymasalar. Bugünü bugün yaşayabilseler. Sevinçleri ertelemeden geçirebilseler, sevdalar yarınlara bırakılmasa… Güleryüzlü olabilse tüm insanlar. İnsanın yüzüne en çok yakışan gülücükler sarıverse her bir yanı. Çevreye barışık olsa insanlarımız. Ekolojik dengenin korunması için daha duyarlı olabilsek. Kimse çevrenin kirlenmemesi için kimseyi uyarmak zorunda kalmasa.trafik polislerine başka işler bulsak. Birbirini seven ve sayan insanların trafik polisine gereksinimi kalmayacağını bir bilsek, bir bilebilsek.
Farklılıklara saygı duyabilsek. Her farklılığın bir zenginlik olduğunu bir anlayabilsek. Herkesi “biz” yapmaya çalışmasak. Engellisiyle, engelsiziyle bir bütün oluşturduğumuzu bir kavrayabilsek. Sadece kendimiz için değil, herkes için yaşanılası bir dünya kurabilsek. Bilime saygı duyan, bilimden yararlanan ve bilimin öncüleri olan bireyleri kendi içimizden çıkarsak alkışlasak. Saçma gibi görünen bir çok şeyin aslında büyük buluşlara yol açabileceğinin farkına varabilsek… Yaratıcılığı her aşamada desteklesek. Sanatçıları hapishanelere gönderme yerine, gönlümüze yerleştirebilsek. En çok gereksinim duydukları alkışı onlardan esirgemesek. Her birimiz birkaç müzik aleti çalabilsek, şarkı-türkü-arya söyleyebilsek… şiirlerimizle süslesek dünyayı, ağıtları unutsak. Gözyaşlarımız sadece sevinçten süzülüp gelse gözlerimizden…
NASIL OLURDU?
Böyle bir dünya kurulabilir mi? Kurulması elbette zor, her birimize düşenleri yerine getirebilsek yinede mi zor? Peki böyle bir dünyada yaşamayı kabul etmez miydiniz? Hayal, ütopya dediğinizi duyar gibiyim. Neden olmasın? Niye olmasın?
“Eğer birisi onu düşünmeseydi, başka birisi onun yapabileceğine inanmasaydı, biriside yapmasaydı dünyada göklere değecek hiçbir şey olmazdı”
Charles Kettering.
Ateşin, lambanın, uzaya gidebilmenin, ayın yüzeyine ayak basabilmenin ve bunlara benzer bir çok şeyin gerçekleşebilmesi birilerinin onu düşünmesine, başka birilerinin bunların yapılabileceğine inanması, başka birilerinin de yapması sonucu gerçekleştiği doğru bir şey değil mi?
Av. Ali ULUSOY, 2000 veya daha öncesi
